เจาะเวลา ตอนที่ 2

### ตอนที่ 2 ###

ชื่อ:นางสาว อินทิรา แดงจำรัส <คลิกเพื่อดูรูป>
อายุ: 26 ปี
อาชีพ: เจ้าหน้าที่ค้นคว้า พัฒนาและวิจัย วิศวพันธุกรรม ระดับ 7
ภารกิจ: เข้าตีสนิททำความรู้จัก สร้างความสัมพันธ์ ทำทุกอย่างให้เป้าหมายไว้วางใจเชื่อถือเราได้มากที่สุด และพยายามกันเป้าหมายให้อยู่ห่างจากกลุ่มบุคคลซึ่งนำโดย นายคทา อนุลึงคพันธ์ <คลิกเพื่อดูรูป>
เนื่องจากระบบจะส่งคุณไปถึงเมื่อ 15 ธันวาคม 2547 ฉะนั้นคุณจะมีเวลาปฏิบัติภารกิจเบื้องต้นนี้ทั้งสิ้น 16 วัน
หมายเหตุ: จุดมุ่งหมาย และการดำเนินการขั้นต่อไป จะแจ้งให้ทราบในภายหลัง
............................................ Download Address Or Map ...........
สุทธากวาดสายตาไปบนหน้าจอ ดูรูป และชื่อของเป้าหมาย และสะดุดตรงหัวข้อภารกิจ ที่ออกจะพิกลพิการ แต่แล้วก็ต้องทำใจเพราะไหนๆก็มาแล้วยังไงก็ต้องทำไปตามคำสั่งอยู่ดี ลอบถอนหายใจอย่างระอาอึดหนึ่งสุทธาก็จิ้มคำสั่งขอโหลดแผนที่จากบนหน้าจอนั้น
-----------------------กำลังโหลดข้อมูล--------------------
----------------------กำลังเปิดระบบ GPS และติดต่อดาวเทียม **** ค้นพบดาวเทียมที่เกี่ยวข้องและเชื่อมโยงได้ 2 ดวง แคร็กดาวเทียมทั้งสองดวงแล้ว ----------- กรุณาใส่คำสั่ง..........
สองขั้นตอนที่ขึ้นบนหน้าจอนั้น สุทธาใช้เวลารอคอยเพียงแค่ไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ เขาเลือกกดสิ่งที่ต้องการตัวหนังสือบนหน้าจอหายไป เปลี่ยนเป็น Map Mode อย่างกว้างๆ แสดงจุดที่เขาอยู่และจุดหมายปลายทางแทน พร้อมทั้งบอกระยะและเวลาสำหรับเดินทางไปยังจุดหมายทั้งยังแสดงวิธีในการเดินทางไปยังจุดหมายในรูปแบบต่างๆด้วย สุทธาท่องจำอย่างคร่าวๆ แล้วจึงปิดอุปกรณ์บนข้อมือก้าวเดินออกจากตรอกมืดๆนั้นไป แต่แล้วสุทธาจึงเพิ่งนึกออกว่าเขายังไม่มีค่าเดินทาง จึงล้วงมือลงไปสำรวจตามกระเป๋าต่างของเสื้อคลุมที่สวมใส่อยู่ อาาาา....เจอแล้ว ที่ล้วงออกมาเป็นซองหนังใบหนึ่งภายในบรรจุกระดาษปึกหนึ่งในปึกนั้นประกอบไปด้วยธนบัตรสำหรับใช้ในยุคนี้ซึ่งทาง บก.จัดเตรียมมาให้ สุทธาตรวจเช็คนับจำนวนทั้งหมด พบว่ามีใบละพัน เพียงแค่ 2 ใบ ใบละ ห้าร้อย 2 ใบ ใบละร้อย 10 ใบ ใบละห้าสิบ 10 ใบ และใบละยี่สิบ 25 ใบ รวมๆแล้วเขามีเงินติดตัวทั้งหมด 5 พัน สุทธาพับเก็บซองหนังเข้าที่แล้วเตรียมจะก้าวเดินออกไปอีกครั้ง ทันใดนั้น อาการสั่นเตือนที่ข้อมือ และสัญญาณเสียงก็เกิดขึ้นพร้อมๆกัน สุทธาขมวดคิ้วมุ่นอย่างแปลกใจ ยกข้อมูลขึ้นดู บนหน้าจอมีข้อความสีแดงกระพริบถี่ๆ
!!พบข้อผิดพลาด!!
สุทธากดปุ่มที่ด้านข้างตัวเรือน ข้อความสีแดงตัวใหญ่เต็มจอนั้นหายไป เปลี่ยนเป็นรายละเอียดขึ้นมาอีกหลายบรรทัด
--------- ระบบตรวจพบว่ามีการขัดข้อง ขณะส่งมวลสารข้ามเวลา ระดับความรุนแรงหรือความเสียหาย ระดับสาม/ห้า (Type: TimeSync Error) กรุณาตรวจเช็ควันที่..........
สุทธาถอนหายใจโล่งอก แค่ระดับสองเท่านั้น เขาคิด มันเกิดขึ้นบ่อยๆอยู่แล้นี่ แล้วเขาก็กดอีกปุ่มหนึ่งจากนาฬิกาเรือนนั้นเพื่อขอดูวัน/เวลา วันที่ 13 ผิดพลาดไปแค่ 2 วันเท่านั้นไม่เป็นไร สุทธายิ้มให้กับตัวเอง แต่ก่อนที่เขาจะเดินต่อไปอะไรบางอย่างทำให้เขาต้องฉุกคิด
"....เอ..........ถ้ามันผิดไปแค่สองวันทำไมเตือนเป็นระดับสามได้หว่า.......เอ๊ะ!!
สุทธารีบยกข้อมือขึ้นกดที่นาฬิกาและดูวัน/เวลาอีกครั้ง คราวนี้เขาถึงกับตะลึงตาค้าง
วันอาทิตย์ที่ 13 มิถุนายน 2547 เวลา 21.45.32 น.
มันแทบจะไม่เกิดขึ้นเลยในการผิดพลาดขนาดนี้ ครั้งสุดท้ายที่เขาจำได้ว่าเกิดการส่งคนข้ามเวลาแล้วผิดพลาดระดับสามนี้ก็คือเมื่อ 6 ปีที่แล้วซึ่งในขณะนั้นเขายังเป็นเจ้าหน้าที่ฝึกหัดอยู่ อาห์..... ส่งมาล่วงหน้าตั้ง 6 เดือน มีเงินอยู่แค่ 5 พันแล้วมันจะอยู่รอดเรอะเนี่ย สุทธากดคำสั่งบนหน้าจออยู่สองสามครั้ง เพื่อส่งสัญญาณแจ้งกลับไปที่ บก.
-----Fail......----
-------ไม่สามารถติดต่อกลับไปได้ในขณะนี้ <เหตุขัดข้องทางเทคนิค>-------
"อุวะ!!...ไอ้นรก....เป็นห่าเป็นเหวอะไรอีกวะเนี่ย...."
สุทธาคำรามอย่างหัวเสีย ทาง บก.สามารถส่งข้อมูลมาที่เขาได้แต่เขากลับไม่สามารถเรียกหรือส่งสัญญาณอะไรกลับไปที่นั่นได้เลย หลังจากพยายามอยู่อีกสองสามครั้ง ซึ่งทุกครั้งก็เป็นเหมือนเดิม สุดท้ายสุทธาค่อยๆข่มใจตัวเอง และคิดหาวิธีเอาตัวรอดในขณะนี้ สุทธาคลำลงไปที่หว่างเอวแหวกเสื้อคลุมออกล้วงมือลงไปที่กระเป๋าอุปกรณ์ที่ร้อยอยู่เกือบจะรอบเอวใบหนึ่ง แล้วยิ้มที่มุมปากอย่างอุ่นใจเมื่อสัมผัสได้กับความคุ้นเคยบางอย่างในนั้น นั่นคือชุดอุปกรณ์พิเศษติดตัวเฉพาะของเขา ซึ่งมีเครื่องมือเครื่องใช้ที่แตกต่างไปจากของเจ้าหน้าที่อื่นๆ ครั้งนี้สุทธาก้าวเดินออกไปอย่างมั่นใจ พาตัวเองพ้นออกจากตรอกนั้นไปอย่างเงียบๆ
"ตาจ๊ะ...ตา... มานี่เร้ว มารู้จักคุณคทาไว้ซิจ๊ะ"
ผู้ถูกเรียกเหลียวหน้าช้าๆไปยังต้นเสียงที่ร้องเรียกเธออยู่ นี่เป็นงานเลี้ยงฉลองเปิดตัวของโครงการในสถาบันวิจัยที่เธอทำงานอยู่ เมื่อหันกลับไปจึงพบเพื่อนที่ร้องเรียกยืนอยู่กับชายร่างสูงโปร่งผิวขาวสะอาดสะอ้านแต่งกายอย่างมีระดับ ใบหน้าจัดได้ว่าดูเท่ห์ไปม่เบา และดูดุดันน้อยๆด้วยเคราที่เจ้าของเลี้ยงไว้นั้น
"ไงจ๊ะยัยรุ้ง... อ้อ...สวัสดีค่ะ.."
คทารู้สึกกระจ่างวูบในสายตา ทันทีที่หญิงสาวข้างหน้าหันกลับมาให้เห็น และกระพุ่มมือไหว้เขาอย่างอ่อนช้อยเป็นธรรมชาติ จนเขาแทบจะลืมรับไหว้เธอ
"ครับ...สวัสดีครับ" แล้วจึงหันไปบอกกับผู้หญิงที่ยืนข้างๆ
"เพื่อนคุณรุ้งสวยและน่ารักมากอย่างที่คุณรุ้งบอกไว้จริงๆเลยครับ" แล้วจึงหันกลับไปอีกครั้งที่คนถูกชม
"รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งจริงๆครับที่ได้รู้จัก.....เอ่อ.......ชื่ออะไรนะครับ...ว้าผมนี่แย่จังเลยคนสวยๆอย่างนี้ผมลืมชื่อได้ไงเนี่ย สงสัยจะเมาแล้วมั้งครับผมเนี่ย"
"ต๊ายตาย อะไรกันคะคุณคทา อย่างคุณเนี่ยนะคะจะเมาง่ายๆ ค่ะๆ เอาเป็นว่ารุ้งเชื่อคุณก็แล้วกัน จะแนะนำให้อีกทีนะคะ แต่ถ้ารอบนี้จำไม่ได้ ก็ช่วยไม่ได้แล้วนะคะ"
คทารีบโบกไม้โบกมือเป็นเชิงยอมแพ้กรายๆ
"ไม่แล้วครับไม่แล้ว ทีนี้จะจำจนตายเลยครับคุณรุ้ง"
รุ้งดาวผู้มากจริตจก้านกรีดเสียงหัวเราะอย่างยั่วยวน
"แหมๆๆๆ...คุณคทานี่ละก็ น่า.........." รุ้งดาวลากเสียงพร้อมทั้งกราดสายตาลากลงต่ำไปจับจ้องที่เป้ากางเกงของคทาอย่างเปิดเผย กระดกลิ้นวูบออกมาแตะริมฝีปากตัวเองอย่างลืมตัว
"อืมมม น่าตีจริงๆเชียว...ค่ะ นี่เพื่อนรุ้งนะคะเพื่อนที่รักและสนิทกันมากที่สุด เธอชื่อ อินทิราค่ะ ชื่อเล่นเธอชื่อตุ๊กตา หรือเพื่อนๆเรียกสั้นๆว่า ตา และสำหรับงานเลี้ยงคืนนี้ ตาเค้ามีส่วนเกี่ยวข้องที่สุดเหมือนกันเพราะเค้าเป็นหนึ่งในเจ็ดของผู้สร้างและดำเนินการโครงการ อ๊ะๆ....อย่าบอกนะคะคุณคทาว่าไม่คุ้นชื่อ อินทิราน่ะ ...."
และโดยไม่ปล่อยให้คทาได้พูดอะไร รุ้งดาวหันไปทางอินทิราซึ่งยืนมองคู่สนทนาสลับไปมา
"ตาจ๊ะ คุณคทาเนี่ยเค้าเป็นคนที่ร่วมออกทุนเป็นรายใหญ่ ให้กับโครงการงานของเราไงจ๊ะ "
คทายื่นมือออกมาทำท่าเหมือนต้องการจะทักทายแบบตะวันตก และด้วยความเผลอไผลอินทิราก็ยื่นส่งมือออกไปให้จับ แต่แล้วคทาก็ดึงมือขาวผ่องนั้นยกวูบขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วก้มหน้าจูบหลังมือของอินทิราแบบที่เธอไม่ทันตั้งตัว และรีบพูดหันเหหัวเรื่อง
"ให้เกียรติเต้นรำกับผมซักเพลงได้มั้ยครับคุณ อินทิรา"
อินทิราหน้าแดงซ่านทั้งอับอายและขุ่นเคือง ต่อกิริยาเช่นนี้ เพราะโดยปกติแล้วเธอเป็นคนขี้อาย เรียบร้อย และค่อนไปทางถือเนื้อถือตัวกับเรื่องเช่นนี้ เธอรีบชักมือกลับทันที
"เอ่อ...ตาว่าไม่เหมาะกระมังคะคุณคทา และอีกอย่างตาก็เต้นรำไม่เป็นด้วยค่ะ"
สายตาของคทายังกวาดสำรวจไปทั่วเรือนร่างของอินทิราอย่างอุกอาด ยิ้มหน้าระรื่นตอบคำ
"โอวว์ ไม่เป็นปัญหาครับ ผมสามารถสอนเสต็ปพื้นฐานให้คุณตาได้ครับ ไม่ยากหรอกครับ.."
รุ้งดาวรีบสอดแทรกหนุนเข้ามาทันที
"แหม ชั้นละอิจฉาเธอจริงๆเป็นชั้นนะรีบรับปากคุณคทาไปแล้วนะเนี่ย"
อินทิราส่งสายตาดุๆไปที่เพื่อนซี้ ก่อนจะปฏิเสธอย่างนุ่มนวล
"ไว้เป็นโอกาสหน้าดีกว่ามังคะคุณคทา อ้อ....รุ้งจ๊ะไม่ลองอ้อนๆให้คุณคทาเค้าสอนให้เธอล่ะจ๊ะ ท่าทาง 'ใจดี' อย่างคุณคทาเค้าคงไม่ปฏิเสธผู้หญิงสวยๆอย่างเธอหรอก จริงมั้ยคะคุณคทา??"
อินทิราเน้นคำใจดีเป็นพิเศษเป็นความหมายแดกดันคทา คทาเองก็ทำหูทวนลมกับคำแดกดันยังยิ้มหน้าระรื่นอยู่
"อิอิอิ....ผมยังไงก็ได้ครับ กลัวแต่ว่าคุณรุ้งจะไม่ให้เกียรติผมน่ะสิครับ"
รุ้งดาวรีบรับข้อเสนอทันทีเหมือนกันแล้วทั้งสามคนหลังจากวิสาสะกันอีกพักหนึ่งก็แยกย้ายกันไปเมื่อเสียงดนตรีสำหรับการเต้นรำดังแว่วมา คทาเต้นรำกับรุ้งดาวอยู่ ณ.มุมหนึ่งของห้องเป็นการเลี่ยงสายตาผู้คน เพราะการรุกเร้าของรุ้งดาวที่มีมาเป็นระลอก ทรวงอกอวบหยุ่นที่บดเบียดอยู่กับแผงหน้าอกและสะโพกผายที่พยายามบดอัดเนินโหนกเข้าหาท่อนลำที่เริ่มตื่นตัวของเขาสร้างความฟุ้งซ่านให้กับคทาจนเริ่มมีอารมณ์หื่นหระหายเพิ่มขึ้นเป็นลำดับ ใบหน้าสวยที่ซบอยู่บนบ่าของคทายามนี้ขบกัดเบาๆเป็นการกระตุ้นลมหายใจอุ่นๆพ่นรดราดช่วงซอกคอของคทาเป็นระยะ คทาเหลือบตามองไปรอบๆเมื่อเห้นว่าไม่ค่อยมีคนสนใจมาที่เขาเท่าไหร่นัก คทาจึงเริ่มออกลายโต้ตอบกลับไปทันที มือข้างหนึ่งที่โอบคล้องเอวของสาวรุ้งค่อยๆเลื่อนลงลูบไล้บริเวณข้างสะโพกและไปหยุดแปะอยู่บนก้นกลมกลึงเมื่อเห็นว่ารุ้งดาวไม่มีอาการขัดขืนปฏิเสธคทาจึงกางฝ่ามือแล้วค่อยๆรวบบีบคลึงเค้นก้นกอยของรุ้งดาวอย่างเบาๆฝ่ามือของรุ้งดาวที่กุมกระชับอีกข้างบีบกำแน่นขึ้นจนคทารู้สึกได้เขาโน้มหน้ากลับมาขบเม้มริมฝีปากใส่ติ่งหูของรุ้งดาว สองเต้าอวบหยุ่นของเธอยิ่งบดอัดเข้าหาแผงอกของคทาให้แนบสนิทยิ่งขึ้น คทาเหลือบตาขึ้นมองรอบข้างอีกแวบหนึ่งเขาจำได้ว่าเบื้องหลังทางขวาไปไม่เกิน 5 ก้าวตรงผ้าม่านนั้นด้านหลังผ้าม่านเป็นระเบียงชมวิวเล็กๆ คทาค่อยๆเคลื่อนตัวไปทางด้านนั้นพร้อมกับรุ้งดาวซึ่งโอนอ่อนผ่อนตามทุกอย่างทันที
เสียงดนตรีในจังหวะเร้าใจดังผสมกันมาจากร้านรวงหลายๆร้านประสานเสียงกันจนฟังไม่ออก สุทธายืนอยู่ในเงามืดของตัวอาคารแบบชั้นเดียวหลังหนึ่ง เข้าใจว่าน่าจะเป็นหลังผับอะไรซักอย่าง จากข้อมูลล่าสุดสรุปว่าตอนนี้เขาอยู่ในย่านที่เรียกว่า RCA เมื่อเก็บอุปกรณ์แล้วขณะจะก้าวออกจากจุดที่ยืนอยู่นั้นสุทธาก็ได้ยินเสียงคนดังขึ้นจากซอกมุมอับอีกแห่งใกล้ๆตัว
"ไม่ ..... อุ๊ย!! ไม่เอานะเชน อะไรกันเนี่ย ว๊ายย..!!...ปล่อยพลอยนะ ไม่เอาพลอยอายเพื่อนเชนนะ โฮ...โฮ..โฮ....ทำไมเชนทำกับพลอยอย่างนี้...ฮืออออ.....อ๊ายยยย!!.."
เสียงผู้หญิงหวีดร้องและฟูมฟายเสียงหนึ่งดังขึ้นจากซอกมุมนั้น แล้วถัดมากเป็นเสียงผู้ชายสองสามคนดังเชียร์ลั่นตามมา
"เฮ้ย ไอ้เชนถอดกางเกงน้องพลอยเร็วๆเข้าสิวะเดี๋ยวพวกกูช่วยจับแขนให้ เอ๊...อีนี่ดิ้นชิบหาย เฮ้ยไอ้เชนมึงเอายาที่พวกกูให้ ให้น้องพลอยคนสวยนี่แดกรึยังวะ"
เสียงของคนชื่อเชนดังตอบมาด้วยน้ำเสียงหอบๆ
"เออ...ให้กินไปแล้ว แต่สงสัยคงยังไม่ออกฤทธิ์มั้ง ก็พวกมึงน่ะแหละ เงี่ยนห่าไรกันนักหนารีบชวนมาหลังร้าน แม่งรอให้เคลิ้มกว่านี้อีกหน่อยก็ไม่ได้ ว่าแต่ พวกมึงอย่าลืมข้อตกลงนะโว้ย ต้องกูก่อนนะ"
เสียงหัวร่ออย่างชั่วช้าลามกดังประสานเสียงกันขึ้นมา พร้อมๆกับเสียงกรีดร้องของหญิงสาวนามว่าพลอยนั้นก็ดังตามมาด้วย แล้วเสียงชายอีกคนก็แว่วมาว่า
"เฮ้ย!! ใครว่าน้องพลอยไม่มีอารมณ์วะ กูบอกแล้วว่ายากูมันแรง พวกมึงดูนี่...เมือกเต็มหีอย่างนี้ยังไม่เงี่ยนอีกเหรอวะ ยากูเนี่ยถ้าแดกเข้าไปกว่าจะหมดฤทธิ์ก็ปาเข้าไปเกือบเช้าโน่นละมั้ง อ้อกูลืมบอกไป ยากูมันอันตรายนะโว้ยถ้ากินแล้วไม่เย็ดเนี่ยถึงตายเชียวนะมึง เฮ้ยไอ้เชนถ้ามึงสงสารน้องพลอยเค้ามึงจะเย็ดก็รีบๆเย็ดเข้านะ โน่นเห็นมั้ย ไอ้ตี๋กะไอ้โชคควักกระดอออกมาชักว่าวรอแล้ว"
เสียงคนชื่อเชนพึมพำออกมาอย่างหัวเสีย
"โธ่ไอ้เหี้ยแมน แม่งกูไม่มีอารมณ์เลยว่ะ บอกแล้วว่าให้ไปเอาที่โรงแรมตามแผนเดิมก็ไม่เอาไอ้ห่าราก ดูสิควยกูยังไม่แข็งเลย"
เสียงไอ้แมนหัวเราะดังกลั้วมา
"งั้นมึงก็ให้น้องพลอยเค้าค่อยๆดูดควยให้มึงไปก่อนละกันนะ พวกกูพร้อมแล้วงั้นให้พวกกูเย็ดกันไปก่อนเลยละกันนะ มึงพร้อมเมื่อไหร่ค่อยมาเย็ดเอานะ โอ้โหอีเหี้ยนี่นมแม่งทั้งใหญ่ทั้งแข็งเลย ดูดิ้หัวนมแข็งเป็นไตเลยมึง..... น้องพลอยจ๋าขอพี่แมนดูดหัวนมหน่อยนะจ๊ะ จ๊วบบบ...แผล่บๆๆๆ..."
ส่วนไอ้ตี๋กับไอ้โชคก็ละมือจากควยตัวเองหันมาช่วยไอ้เชน ปล้ำถอดเสื้อผ้าที่เหลือออกจากตัวพลอยจนล่อนจ้อน พลอยเผยอเปลือกตาที่ชุ่มไปด้วยน้ำตาขึ้นมองแล้วก็ต้องสะดุ้งด้วยความกลัวเพราะมีท่อนควยขนาดต่างๆกันถึงสี่ดุ้นผงกหัวงึกงักอยู่รอบตัวเธอ ด้วยความกลัวเธอจึงกรีดร้องส่งเสียงขอความช่วยเหลือ แต่เสียงร้องของเธอดังได้แค่ครึ่งเสียงก็ต้องชะงักขาดไปเพราะมีท่อนควยหนึ่งในสี่ที่ไม่รู้ว่าของใครถูกจับยัดเข้าไปในปากเธอเต้านมทั้งสองข้างถูกดูดเลียและบีบเค้นอย่างหนักที่หว่างขาก็โดนล้วงควักอย่างหื่นกระหาย เมือกสาวกระจายไหลออกเต็มหน้าขาของเธอเอง และด้วยฤทธิ์ยาปลุกกำหนัดอย่างแรงที่เธอโดนกรอกเข้าไปนั้นเริ่มออกฤทธิ์อย่างรวดเร็วทำให้พลอยต้องรู้สึกหวิวๆหัวใจเต้นแรงขึ้นความเงี่ยนง่านพลุ่งตามมาอาการขัดขืนทางสรีระเริ่มหายไปทีละน้อย ในหูเธอยังแว่วเสียงเชนดังอยู่ใกล้ๆ
"อูยยย น้องพลอยนี่มีเสน่ห์จริงๆเลยว่ะไอ้แมน เอาควยเข้าปากไปแป๊บเดียวควยกูก็แข็งแล้ว เฮ้ยๆไอ้ตี๋มึงหลบหน่อยกูจะเย็ดแล้ว.."
เมื่อจัดองค์ประกอบฉากเรียบร้อยเชนก็เข้าไปคล่อมอยู่กลางหว่างขาของพลอยจับควยถูไถเม็ดแตดเหนือรูหีที่เยิ้มไปด้วยเมือกลื่นจนพลอยต้องส่ายร่อนร่องหีเข้ารับปลายควยของเชนด้วยความเงี่ยนเพราะทั้งตัวเธอตอนนี้โดนชายอีกสามคนรุมเร้าช่วยกันฟอนเฟ้นความหอมหวานไปจนทั่วทั้งร่าง นมทั้งสองเต้าถูกจับจองโดยสองชายซึ่งเธอไม่รู้ว่าเป็นใครบ้างส่วนปากก็ต้องอ้าอมท่อนควยอีกท่อนของชายที่มานั่งคล่อมหน้าเธอไว้ พลอยรู้สึกเสียวแปล๊บที่ปากรูหีเมื่อท่อนควยอุ่นวาบมุดผ่านรูหีของเธอเข้าไปสันควยบดอัดเสียดสีกับเม็ดแตดที่แข็งเป็นไตของเธอ พลอยเจ็บตึงไปทั่วรูหีแต่ก็ร้องไม่ออก โพรงหีขมิบตัดรัดท่อนควยที่แทรกเข้ามานั้นอย่างแรง ท่อนควยไหลปรูดเข้าไปครึ่งค่อนลำแล้ว เชนไม่สนใจแล้วว่าพลอยจะเจ็บหรือไม่ปลายควยโดนขมิบดูดตอดรัดเช่นนั้น ทำให้เชนเงี่ยนจนหน้ามืดโหมกระเด้าเข้าใส่รูหีตีบแคบนั้นทันที เสียงร้องและครางดังอู้อี้ไม่ได้ศัพท์ของพลอยดังลอดออกมาจากท่อนควยอวบใหญ๋ที่ยัดคาปากเธอร่างทั้งร่างของสาวน้อยดิ้นสะท้าน อาการขัดขืนต่างๆไม่มีอีกแล้วความเงี่ยนง่านเข้ามาแทนที่ เธอเริ่มมีอารมณ์อย่างมากโดยสาเหตูหลักมาจากยาปลุกกำหนัดนั่นเอง และจุดสุดยอดของเธอกำลังจะมาถึง
ขณะที่เชนสาวควยอย่างเมามัน เขาก็รู้สึกถึงอาการตอดขมิบถี่เร็วจากโพรงหีของสาวน้อยที่เบื้องหน้า เชนรีบเร่งกระเด้าควยยาวๆเข้าใส่อย่างหักโหมแต่แล้วสองไหล่ก็ถูกกระชากโดยแรงจนหน้าหงายเริ่ดปลิวออกจากที่ควยหลุดออกจากรูหีตีบคับนั้นทัทีพร้อมกับบล้วบเบาๆ แว่บหนึ่งในสายตาที่ตะลึงพรึงเพริดเชนเห็นชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่งยืนตระหง่านอยู่เบื้อหน้าแต่ยังไม่ทันที่จะอ้าปากส่งเสียงใดๆฝ่าตีนข้างหนึ่งก็ขยายขนาดขึ้นอย่างรวดเร็วที่เบื้องหน้าความรู้สึกสุดท้ายที่ได้รับของเชนคืออาการเสียวแปล๊บติดตามมาด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่บริเวณดั้งจมูกและปากแล้วทุกอย่างก็ดำมืดไป
สุทธาซึ่งไม่รู้ว่าเป็นใครและโผล่มาจากไหนสำหรับเชน หลังจากที่กระชากไหล่เชนจนตัวปลิวไปนอนหงายบนพื้นตวัดขากลับหลังอัดส้นตีนเข้าใส่หน้าวัยรุ่นขี้เย็ดอย่างแรงและไม่มีความจำเป็นต้องเหลียวไปดูผลงาน เขาโน้มตัวไปข้างหน้าสองมือคว้าออกจิกผมอีกสองวัยรุ่นที่กำลังเพลินกับเต้าเต่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เสียงร้องอุทานอย่างตกใจดังขึ้นแต่ก็ขาดหายไปในครึ่งเสียงเมื่อศรีษะทั้งสองปะทะชนกันเองอย่างแรงจากการส่งเสริมของสุทธา ไอ้แมนที่สองมือเท้ากำแพงข้างหน้ากำลังกะเด้าควยเข้าปากสาวพลอยอย่างสุดเสียวได้ยินเสียงผิดปกติที่ด้านหลังจึงรีบเหลียวหน้ากลับมาแต่ยังไม่ทันที่จะได้ประมวลเหตการณ์ใดก็ต้องรู้สึกเจ็บแปล๊บที่ใบหน้าทั้งสองด้าน เพราะถูกฝ่าตีนของฝ่ายตรงข้ามถีบอัดเข้าหากำแพงจนซีกหน้าอีกด้านแนบติดคาอยู่กับกำแพงนั้นและยังคงค้างอยู่เช่นนั้นโดยไร้ปฏิกริยาตอบสนองใดๆ จนเมื่อสุทธาชักขากลับมาร่างไร้สติของไอ้แมนก็รูดลงกองกับพื้นทันที แต่ก่อนที่ร่างมันจะทันลงทับสาวพลอยที่ตอนตะลึงตาค้างอยู่ข้างใต้นั้นก็ถูกสุทธารวบคอเสื้อเหวี่ยงร่างพ้นออกไป สุทธาเหลือบตาชำเลืองร่างเปลือยเปล่าขาวโพลนที่นอนหงายอยู่เบื้องล่างด้วยท่าทียั่วยวนโดยธรรมชาตินั้นแว่บหนึ่ง
"หวังว่าคุณคงจะมีเสื้อผ้าใส่นะ เพราะผมไม่มีให้ซะด้วยสิ แล้วก็...ผมคิดว่าคุณควรจะรีบๆกลับบ้านไปได้แล้วนะครับ ถึงบ้านแล้วถ้าต้องการจะแจ้งความก็ยังทันนะ เพราะไอ้พวกนี้คงนอนสบายอย่างนี้ไปอีกไม่ต่ำกว่าสามชั่วโมง ผมไปละ"
สุทธาเหลียวหลังกลับเดินจากไปทันทีเหมือนกัน แต่ก็ต้องชะงักเท้าเมื่อได้ยินเสียงร้องเรียกจากพลอย
"พี่...พี่คะ....เอ่อ...พลอย...พลอยขอบคุณพี่มากนะคะที่ช่วยพลอยไว้...แต่....แต่พวก เอ่อ...พวกนี้ยังไม่ตายใช่มั้ยคะ??"
หางเสียงของพลอยสั่นๆด้วยความกลัวและอัศจรรย์ใจ คนสี่คนโดยที่แต่ละคนก็ไม่ใช่จะตัวเล็กๆเลย กลับถูกคนๆเดียวจัดการจนหมอบกระแตแทบจะพร้อมๆกันในช่วงเวลากระพริบตาเพียงไม่กี่ครั้ง สุทธาลอบทอดถอนใจเฮือกหนึ่ง เนื่องเพราะเขารู้ตัวดีว่าตอแยเรื่องยุ่งยากเข้าแล้ว
"ยังไม่ตายหรอกครับ ผมคำนวณแรงไว้กะเอาแค่หลับๆไปเท่านั้นแหละ..."
"แล้วพี่...เอ่อพี่พอจะช่วยพลอยอีกเรื่องได้มั้ยคะ"
สุทธาเริ่มลังเล ความจริงเขาไม่ควรจะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่แรกแล้ว ขณะกำลังครุ่นคิดเสียงพลอยก็ดังมาอีก
"คือ....พลอยแค่อยากให้พี่ช่วยส่งพลอยกลับบ้านเท่านั้นแหละค่ะ พลอยกลัวน่ะค่ะ พลอยสัญญาค่ะว่าจะไม่ให้พี่เดือดร้อนเรื่องของพลอยอีกเลย นะคะพี่ช่วยเป็นเพื่อนไปส่งพลอยหน่อยนะคะ นะคะพี่"
สุทธานึกขำในคำพูดของพลอยในใจ
"หึ หึ กลัว?? กลัวอะไรวะทีมาเที่ยวกะผู้ชายตั้งหลายคนไม่เห็นกลัว"
แต่สุทธาก็ไม่อาจหักใจพูดออกไปจึงได้แต่กล้ำกลืนไว้
"ผมว่าคุณใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนดีกว่านะครับจะได้คุยกันได้สะดวกกว่านี้หน่อย เอาเป็นว่าผมรับปากคุณก็แล้วกัน"
แล้วสุทธาก็ถามถึงสถานที่อยู่ของพลอย โดยที่ยังหันหลังให้อยู่เช่นนั้นเมื่อพลอยบอกที่อยู่ของเธอออกมาอะไรบางอย่างก็แว่บเข้ามาในสมองของสุทธานั่นคือที่อยู่ของพลอยมันเป็นที่อยู่เดียวกันกับเป้าหมายของงานของเขาในครั้งนี้นั่นเอง เขาจึงเอ่ยปากขอตัว อ้างว่าจะหลบไปที่มุมตึกอีกด้านหนึ่ง เมื่อมาถึงสุทธเหลียวซ้ายแลขวาสำรวจรอบข้างเมื่อเห็นว่าปลอดคนเขารีบล้วงมือไปควานหาของในกระเป๋าอุปกรณ์หยิบเอาวัตถุสิ่งหนึ่งซึ่งมีลักษณะเหมือนหูฟังขึ้นมาเหน็บยัดเข้าไปในรูหูแล้วยกนาฬิกาขึ้นมากดเลือกคำสั่งที่ต้องการ
>>>>>> ข้อมูลแผนที่กรุงเทพฯและปริมณฑล <<<<<<<<
>>>>>> Upload all to device <<<<<<
ข้อมูลที่ถูกเลือกถูกแปลงเป็นสัญญาณไฟฟ้าส่งตรงเข้าสมองของสุทธาโดยตรงอย่างรวดเร็ว โดยผ่านอุปกรณ์ที่เหน็บอยู่ในรูหูของเขา สุทธาหลับตาขบกรามแน่นรู้สึกปวดหัวหน่วงๆอยู่ครู่หนึ่งซึ่งเป็นอาการปกติของการอัพโหลดข้อมูลเข้าสู่สมองโดยตรง และเมื่อลืมตาขึ้นสุทธาก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นสาวพลอยมายืนเอียงคอมองอยู่ที่เบื้องหน้าด้วยสีหน้าตกประหม่าเล็กน้อย
"พี่คะ พี่เป็นอะไรรึเปล่าคะ พลอยเรียกพี่ตั้งหลายครั้งแล้ว แต่ดูเหมือนว่าพี่จะไม่ได้ยิน พี่ไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ"
น้ำเสียงออดอ้อนเป็นไปตามธรรมชาติแฝงระคนไปด้วยความเป็นห่วงสุทธาจึงยิ้มให้อย่างเป็นกันเอง
"อ๋อ...ผมไม่เป็นไรหรอกครับ สงสัยจะ....อืมมม มายเกรนกำเริบน่ะครับ ตอนนี้โอเคแล้วไปกันรึยังล่ะครับ เอ...แต่ว่าแถวนี้จะมีรถแท็กซี่ให้เรียกมั้ยเนี่ย??"
ประโยคสุดท้ายเหมือนรำพึงกับตัวเอง พลอยเงยหน้าขึ้นมองและยิ้มให้
"ไม่เป็นไรค่ะ พลอยเอารถมาจอดไว้ทางหน้าร้านค่ะ"
แล้วทั้งคู่ก็เดินออกจากมุมตึกนั้นออกมาจนถึงรถสปอร์ตคันงามสีแดงสด ด้วยความเคยชินพลอยเดินไปที่ประตูด้านคนขับกดปุ่มเล็กๆที่ฝังอยู่บนมือจับประตูเพื่อจะเปิดประตูรถ แต่ไม่สามารถเปิดได้ลองเขย่าอีกสองสามทีก็ยังเหมือนเดิม เธอจึงล้วงมืออันสั่นเทาลงไปในกระเป๋าถือใบเล็กๆของเธอหยิบรีโมตออกมากดคำสั่งปลดล็อก แต่ก็ไร้ผล สุทธายืนดูอยู่ครู่หนี่ง เมื่อเหลียวไปรอบๆก็เห็นพวก รปภ. ที่เฝ้าลานจอดเริ่มหันมาสนใจที่พวกเขาแล้วสุทธาจึงรีบเดินอ้อมไปหาพลอยซึ่งยืนหน้าซีดกดรีโมตอยู่ในขณะเดียวกันเขาก็ยกข้อมือซ้ายขึ้นกดนาฬิกาสั่งให้แสกนรถของพลอยไปด้วยจนเดินมาถึงด้านคนขับ พลอยเงยหน้ามองสุทธา
"สงสัยรีโมตคงจะเสียน่ะค่ะพี่ ทั้งเล็กทั้งบางอย่างนี้กระเทือนเข้าหน่อยก็พังเลย แย่จริงๆ"
สุทธาเอื้อมมือไปขอรีโมตจากพลอยแล้วบอกว่าขอลองบ้างเผื่อจะแก้ไขได้ เมื่อพลอยส่งรีโมตให้สุทธาก็ทำเป็นตรวจดูรีโมตนั้นอยู่ครู่หนึ่งจนนาฬิกาบนข้อมือนั้นส่งสียงตี๊ดเบาๆ สุทธาจึงยกข้อมือขึ้นดูและกดคำสั่งปลดล็อค เสียงคลิกเบาๆจากในตัวรถดังขึ้นสุทธาเอื้อมมือไปเปิดประตูให้พลอยพร้อมกับยื่นส่งรีโมตคืนให้ พลอยรับไปอย่าง งงๆ แล้วมุดเข้าไปในรถเมื่อสุทธาขึ้นไปนั่งยังอีกฝั่งหนึ่งเรียบร้อยพลอยก็ขับรถออกจากลานจอดนั้นทันที

กระโปรงชุดราตรีของรุ้งดาวถูกเลิกขึ้นไปกองไว้บนหน้าท้อง กางเกงในลายลูกไม้สีดำถูกนิ้วของคทาเกี่ยวแหวกออกไปทางด้านข้างขาข้างหนึ่งของรุ้งดาวยกพาดตั้งฉากวางบนที่เท้าแขนของเก้าอี้สำหรับนั่งชมวิวหลังเธอพิงกำแพงแหงนหน้าสูดปากเสียงยาว คทาละเลงลิ้นเข้าใส่เม็ดแตดของรุ้งดาวอย่างรวดเร็วสลับกับขบเม้มดูดดุนเม็ดแตดที่แข็งเป็นไตนั้นไว้ในอุ้งปาก
"โอ.....ซี๊ด.....อย่าเม้มอย่างนั้นค่ะรุ้งเสียว อูยย....คุณคทาขารุ้งเสียวนะคะ"
รุ้งดาวเงยหน้าหลับตาปี๋ อ้าปากเผยอเล็กน้อยด้วยความเสียวที่มันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ คทาตวัดลิ้นไปมาที่กลีบแคมทั้งสองข้าง ปลุกความกำหนัดให้แก่รุ้งดาวมากขึ้น แล้วคทาก็วกกลับมาบดขยี้ปลายลิ้นตรงไปที่ติ่งแตดอีกรอบสลับวนเวียนไปมา ทำให้รุ้งดาวรู้สึกเสียวสะท้านจนหมดสิ้นเรี่ยวแรง มือของเธอกดอยู่ที่หัวของคทาที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับการเลียหี"โอย...ทน..ไม่ไหวแล้วค..ะ.. ค่ะคทาขา ทนไม่ไหวแล้ว ได้โปรดเถอะ ...ได้โปรด.." รุ้งดาวครวญครางเร่งเร้าด้วยความเงี่ยนที่ไม่อาจอดรนทนรออีกต่อไป คทาเองก็เต็มฝืนอยู่เช่นกัน โอกาสงามขนาดนี้ หากไม่รีบฉวยก็โง่เต็มทนแล้ว เขารีบลุกกขึ้นยืนประกบปากเข้าหาปากรุ้งดาวที่เผยอรอดูดดุนลิ้นกันสองมือรีบร้อนลนลานปลดเข็มขัดแก้กางเกงออกรูดทิ้งลงไปรวดเดียวทั้งนอกและใน ท่อนควยที่ปลายหัวเปียกเยิ้มดีดผึงออกมาตั้งโด่เด่ชูหัวร่อนไปมา มือของรุ้งดาวที่สอดมุดลงไปควานหาจนเจอท่อนควยของคทาเธอกำบีบมาไว้แล้วกระทอกเบาๆพร้อมทั้งแอ่นร่องหีเข้าหาแล้วยัดควยซึ่งแข็งโด่ หัวถอกบานอย่างเต็มที่ เข้าไปในรูหีซึ่งเปียกเยิ้มด้วยน้ำลายปนน้ำเงี่ยน"โอ...โอ๊ย...." รุ้งดาวสะท้านด้วยความสุขหลังจากปลายหัวควยได้เบียดสองกลีบเข้าไปเต็มลำเขากระแทกสวนตามเข้ามาอย่างหนักหน่วงเสียงดัง พั่บ ๆ ๆ ๆ รุ้งดาวเอามือคว้าต้นคอของเขาไว้กอดไว้แน่น สองมือของคทาวกกลับขึ้นมาบีบสองเต้าที่เต่งตึงทั้งสองข้างซึ่งขณะนี้ชุดเกาะอกของรุ้งดาวหลุดห้อยกองอยู่ใต้ราวนมของเธอไปนานแล้ว สลับกับดูดหัวนมอย่างเมามัน"โอ๊ย..คทาขา ...แรงอีกนิดค่ะ" รุ้งดาวเผลอเรียกเร่งคทาอย่างไม่รู้ตัวพร้อมกับถ่างขา แอ่นหีให้กระแทกอย่างเต็มที่พั่บ ๆ ๆ ๆ"โอ๊ยยย....เสียวเหลือเกิน..โอ๊ย..." รุ้งดาวทำหน้าเหยเก หลังจากได้กระเด้าไปพักหนึ่งคทาก็จับขาข้างที่ยกวางไว้บนท้าวแขนเก้าอี้ให้เกี่ยวพับมาที่รอบเอวเขารุ้งดาวปรือตามองหน้าคทานิดหนึ่งอย่างยั่วยวนสองแขนโอบเหนี่ยวรอบคอของคทาไว้สองมือของคทาโอบช้อนลงไปที่แก้มก้นกลมกลึงของรุ้งดาวออกแรงอีกเล็กน้อยยกตัวของรุ้งดาวขึ้น รุ้งดาวก็รีบยกขาอีกข้าเกี่ยววูบเข้าที่เอวของคทา แล้วคทาก็โยกเอวอัดควยช่วงสั้นๆอย่างต่อเนื่องหนักๆติดๆกันเข้าใส่รูหีที่บีบรัดท่อนควยของเขาปากมดลูกดูดตอดปลายควยของเขาทุกครั้งที่กระแทกเข้าใส่อยู่มิบๆ หน้ารุ้งดาวบิดเบี้ยวด้วยความรุนแรงที่เกิดจากการกระแทก ควยของคทาทั้งดุ้นเบียดกระแทกเข้าใส่ไม่ยั้งไปยังหีน้อย ๆ ของรุ้งดาว ทำให้สองกลีบหีถึงกับบานปริเนื่องจากขนาดของควย
"อา.. คับดีจริง ๆ หีเล็ก ๆคับๆ แบบนี้ อูยยย เสียวควยมากเลย.."
คทาพึมพำปนเสียงหอบ พร้อมกับซอยควยเป็นจังหวะไม่ขาดระยะอีกพักหนึ่ง คทาจึงหยุดซอยควยเมื่อเขาเห็นว่าตัวเองนั้นจวนเจียนอยู่หลายหนแล้วเขาปลดขาของรุ้งดาวที่สั่นระริกเบาๆนั้นออกจากเอวปล่อยเธอยืนบนพื้นจูงมือรุ้งดาวไปยังขอบระเบียง ซึ่งมองลงไปเบื้องล่างเห็นคนที่มาในงานเดินกันอยู่ขวักไขว่แล้วจับรุ้งดาวหันหลังกดตัวเธอให้คว่ำหน้าลง สองมือยึดเกาะราวระเบียงไว้ รุ้งดาวรู้สึกเลือดสูบฉีดอย่างแรงทั้งความเสียวจากรูหีที่เพิ่งโดนควยมาหมาดๆและเสียวที่นึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ตัวเองเหมือนอยู่กลางแจ้ง กลัวว่าขณะกำลังเย็ดกับคทาอยู่นั้นคนที่อยู่เบื้องล่างหากแหงนเงยขึ้นมาต้องเห็นเธอแน่ๆหรือหากจะมีใครในห้องโถงเปิดม่านเดินออกมาเปลี่ยนบรรยากาศ แล้วเกิดเจอะเจอเธอเข้า แต่แล้วความกลัวของเธอกลับแปรเปลี่ยนไปเป็นความเร้าใจอารมณ์เงี่ยนง่านกลับถูกกระตุ้นให้ลุกเพริดมากยิ่งขึ้น แล้วรุ้งดาวก็รู้สึกซ่านเสียวเมื่อปลายควยของคทากำลังรูดผ่าแนวร่องหีที่เปียกเยิ้มไปด้วยเมือกเงี่ยนแล้วอัดยัดเยียดเบียดแคมหีทั้งสองข้างเข้ามา สองมือของคทาเหนี่ยวรั้งสะโพกของรุ้งดาวเป็นการเสริมแรงยามเมื่อเข้าอัดกระทุ้งควยเข้าใส่รูหีของเธอจนสุดหนอกแช่คาไว้ช่วงสั้นๆแล้วสาวควยออกช้าๆให้เงี่ยงที่ปลายถอกครูดโพรงหีของเธอออกมาช้าๆจนเกือบหลุดแล้วอัดซ้ำกลับเข้าไปจนมิดโดคนเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเรียกความเงี่ยนง่านให้แก่รุ้งดาวอย่างถึงที่สุด เสียงแผ่วโหยดังจากคทาซึ่งกำลังกระเด้าเย็ดอยู่ด้านหลังเธอ
"โอย..ย..คุณรุ้งหีคุณตอดควยผมใหญ่เลย "
"ซี้ดด..ก็... ก็มันเสียว..ซี้ด..ด..โอย..ย... รุ้งเสียวหีนี่คะ"
ภายในร่องหีมันตอดรัดลำควยอย่างรุนแรง..คทาก็เริ่มกระเด้าควยเข้าออกเร็วขึ้น..
"ซี้ด..ด...เสียว..โอย..ย..คุ...คุณคทา..ซี้ด..ด "
"โอย..ย..หีคุณรุ้งเย็ดมันจริง ๆ..ทั้งดูดทั้งตอด อูย...ยย."
"อูย..ย..เสียว..คทาขา..เอาอีกค่ะ..ซี้ด..ด..อูย..ย " "
"จะให้ผมเย็ดแรง ๆเหรอ..ไหนพูดซิครับคุณรุ้ง "
"คทาขา..ซี้ด..ด..เย็ดหีรุ้งแรง ๆ ค่ะ เย็ดรุ้งแรงๆค่ะ"
"ได้เลยครับคุณรุ้งคนสวย..สวยๆร่านๆหีก็ฟิตคับอย่างงี้ผมเย็ดถวายหัวเลย "
"ซี้ด..ด..คทาขา..เย็ดเร็วๆเถอะ..โอ..อ..รุ้งเงี่ยนเหลือเกิน"
คทาได้ยินอย่างงี้ก็ยิ่งเงี่ยน...เร่งกระเด้าทั้งแรงทั้งหนักหน่วง..รุ้งดาวโก่งตูดแอ่นหีขึ้นรับการกระแทกลำควยของคทาอย่างไม่ถอยหนี
"อึ้บ ๆ ๆ..นี่ ๆ ๆ..โอย..ย..มันควยอะไรอย่างงี้"
คทาครวญครางออกมาอย่างสุดทนพอๆกับที่รุ้งดาวเองก็ทนเก็บความเสียวไว้ไม่ไหวปล่อยเสียงครวญครางแข่งออกมา
"โอย..ย..โอย..ย..ซี้ด..ด..ไม่ไหวแล้ว...จะออกแล้ว..ซี้ด..ด อี๊......จะ....จะ...จะ...ออก....อูยยยยย..."
"โอย..ย..เหมือนกันครับ..หีคุณรุ้งรัดควยแรงเหลือเกิน..ซี้ด..ด..อึ๊บ ๆ"
"คทาขา..ซี้ด..ด..โอ๊ย..ย..ออกแล้ว..ออกพร้อมกับรุ้งนะคะ โอ๊ย..ย..โอย..ย..ซี้ด..ด"
"ไม่ไหว..ออก..ซี้ด..ด..โอ๊ย..ย โอ๊ย..ย ออกแล้ว..ซี้ด..ด อ้ากกก......อ๊ายยยย..."
สองเสียงแข่งกันประสานดังออกมาจากทั้งสองคน โดยไม่ได้สนใจจะคิดอีกแล้วว่าจะมีใครมารู้มาเห็นหรือไม่ แล้วคทาก็ฟุบหน้าลงหอบหายใจบนแผ่นหลังขาวเนียนที่พราวไปด้วยเหงื่อของรุ้งดาวโดยที่ท่อนควยที่คารูหีของรุ้งดาวยังพ่นน้ำควยออกไปเป็นระลอก คทาได้แต่ปล่อยให้ควยรับการขมิบดูดตอดจากรูหีคับแน่นของรุ้งดาวอยู่เช่นนั้น

บนท้องถนนมีรถราแล่นอยู่ค่อนข้างน้อย สุทธาสังเหตุเห็นอาการแปลกๆที่เกิดขึ้นกับพลอยมาประมาณ 5 นาทีแล้ว ด้วยความเป็นห่วงทั้งชีวิตตัวเองและของพลอยสุทธาจึงถามขึ้น
"เอ่อ...พลอยเป็นอะไรรึเปล่าครับ ผมว่าเราจอดข้างทางก่อนดีกว่ามั้ยผมเห็นคุณขับรถส่ายๆแบบนี้มาสองสามครั้งแล้ว เอางี้ให้ผมขับให้ละกัน เพราะจากที่คุณบอกบ้านคุณก็ยังอีกไกลนะครับ"
พลอยหน้าแดงเข้มตาปรือหรี่เยิ้มหันมามองสุทธาแล้วเธอก็พยักหน้ารับ ค่อยๆจอดรถเข้าที่ข้างทางสลับที่นั่งกับสุทธา แล้วสุทธาก็ขับรถออกไป ในสมองครุ่นคิดถึงอาการแปลกๆของสาวพลอยที่นั่งอยู่ข้างๆ