สถานศึกษานอกโรงเรียน ตอน 2

###ตอนที่2

วันรุ่งขึ้น วันแรกที่เดือนจะต้องไปโรงเรียนเดียวกับหญิง
แต่เนื่องจากเครื่องแต่งกายต่างๆสำหรับนักเรียนและนักศึกษาหญิงนั้น
จำเป็นต้องซื้อจากที่ร้านข้างในเท่านั้น
จึงอนุญาติให้เด็กม.4และเด็กปีหนึ่งทุกคน สวมชุดใส่เล่นได้ตามสบายในวันแรก
เมื่อเป็นเช่นนี้ เดือนจึงไม่จำเป็นต้องตื่นแต่เช้า
เพื่อมาจัดเตรียมเครื่องแต่งกายอะไรมากมาย แต่ด้วยความเคยชิน
จึงทำให้เดือนตื่นเช้าเหมือนปกติ แต่คนที่ตื่นแต่เช้ากว่าเดือน
คือหญิงนั่นเอง หญิงตื่นมาอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันแต่เช้า
อาบเสร็จเดือนก็ตื่นพอดี
"อ้าว ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ เด็กใหม่" หญิงแซวน้องสาวอย่างสนุกสนาน "จ้ะพี่หญิง
เดือนนึกว่าเดือนตื่นเช้าแล้วนะเนี่ย พี่หญิงอาบน้ำเสร็จแล้วเหรอจ๊ะ
งั้นเดือนขอไปอาบต่อเลยละกันนะจ๊ะ" แล้วหญิงก็เข้าห้องเพื่อแต่งตัว
ส่วนเดือนกะจะรีบไปอาบน้ำ เพราะคิดว่าคนที่บ้านอื่นคงยังไม่ตื่นกัน
เพราะยังเช้าอยู่ ควรจะรีบไปอาบก่อนที่จะมีคนมาเห็นเข้า
เนื่องจากไม่มีผ้าถุงสำหรับกระโจมอก ต้องเปลือยอาบเหมือนกับที่หญิงอาบ
แต่แล้วสิ่งที่เดือนคิดกลับผิดหมด ทุกอย่างตรงข้ามกันหมด
เดือนตกใจหน้าซีดที่เห็นเด็กทุกคนที่หมู่บ้านแห่งนี้ตื่นกันแต่เช้า
คงเป็นเพราะเป็นวันเปิดเรียนวันแรก ที่ทำให้ทุกคนต้องกระตือรือร้นกัน
แต่สิ่งที่เดือนตะลึงมากไปกว่านั้นคือ
ทั้งๆที่บ้านแต่ละหลังไม่ได้มีรั้วกั้น อยู่กันอย่างไปมาหาสู่
และดูเหมือนว่าทุกหลังจะมีตุ่มใส่น้ำที่หน้าบ้านบ้าง ข้างบ้านบ้าง
แต่ทุกคนกลับแก้ผ้าล่อนจ้อนอาบน้ำกันที่ตุ่มนั้น
และดูเหมือนไม่มีใครมีอาการเคอะเขินเลยแม้แต่น้อย
มิหนำซ้ำยังคุยกันข้ามข้านอย่างสนุกสนาน ทั้งชายทั้งหญิง
เดือนยืนช๊อกตะลึงอยู่สักครู่ก็ได้สติ รีบถอดเสื้อผ้าอาบน้ำอย่างเร่งด่วน
เพราะกลัวจะไม่ทันเวลา สิ่งหนึ่งที่เดือนได้เรียนรู้คือ คำว่าเช้าของเดือน
มันคือเวลาปกติหรือเวลาสายของคนที่นี่
ทันทีที่เดือนถอดเสื้อผ้าออกหมด เหลือแต่ชั้นใน ก็มีเสียงจากบ้านตรงข้าม
เป็นเสียงของเด็กสาวคนหนึ่ง อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเดือนนี่เอง "อุ๊ย
ดูคนนั่นสิ ไม่เคยเห็นหน้าเลย ใส่กางเกงในด้วย สงสัยมาจากที่อื่นแน่ๆเลย"
"จริงด้วยสิเธอ ดูสิ ดูเหมือนหัวนมจะยังสีชมพูอยู่นะ คงจะยังไม่โดนขยำมั้ง"
เดือนได้ยินดังนั้นถึงกับอึ้งหน้าแดงด้วยความอายทันที
จึงหยุดนิ่งอยู่พักหนึ่งเพราะทำอะไรไม่ถูก ไม่ทันไรก็มีเสียงจากคนเดิมอีก
"หวัดดีจ้า มาจากที่อื่นเหรอ เธอชื่ออะไรเหรอจ๊ะ เรานางนะ นี่เพื่อนนางเอง
เอกกับพลอย อยู่ข้างบ้านนางเองแหละ" เป็นเสียงทักทายอย่างมีไมตรีจากคนเดิม
ทำให้เดือนเองก็อดที่จะทักตอบไม่ได้เพราะเพื่อนอุตส่าห์แนะนำตัวขนาดนี้
"จ้ะนาง เดือนพึ่งย้ายมาอยู่กับป้าน่ะ จะมาเรียนที่นี่แหละ ม.4เอง"
เดือนแนะนำตัวกลับพลางถอดกางเกงในอย่างลืมตัว "ว้าย
งั้นเราก็รุ่นเดียวกันสิเนี่ย ดีใจจัง ได้เพื่อนใหม่แล้ว อุ๊ย
หีเดือนโหนกสวยจังเลยอะ หมอยไม่รกด้วย ดูหีนางสิ หมอยเต็มไปหมดเลยอะ
ว่าจะโกนแต่ก็ขี้เกียจ" นางเริ่มร่ายยาว
และแสดงอาการตะลึงทันทีที่เดือนถอดกางเกงในเสร็จ "อะ อ่า เหรอจ๊ะ อ่า
ขอบใจจ้ะ" เดือนกล่าวขอบใจเพื่อนใหม่อย่างฝืดเคือง "แหม แต่เดือนรู้มั้ย
ในคุ้มเราเนี่ย พวกวัยรุ่นน่ะ ไม่มีใครหีสวยเกินพี่หญิงหรอก นางพูดจริงๆนะ"
นางยังคงสาธยายต่อด้วยความชั่งพูด
ไม่ได้เปิดโอกาศให้เพื่อนข้างบ้านได้ทักทายเพื่อนใหม่
แม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว
เดือนเองก็ได้แต่เขินอายด้วยไม่ได้อยู่ในสิ่งแวดล้อมอย่างนี้มาก่อน
จนกระทั้งอาบน้ำเสร็จ เดือนก็รีบวิ่งเข้าบ้านด้วยความที่ยังใหม่ "เอ๊ะ
นี่นางพูดอะไรผิดไปรึเปล่าเนี่ย" นางบ่นพึมพัมถามเอกกับพลอย
แล้วทั้งสามก็อาบน้ำเสร็จ
เดือนวิ่งเข้าห้อง เห็นหญิงแต่งตัวเสร็จพอดีและกำลังจะออกจากห้อง
เดือนจึงได้รีบเช็ดตัวและแต่งตัวด้วยกางเกงยีนส์ธรรมดา
แล้วสักพักป้าก็เรียกมากินข้าวเช้า
เดือนได้สวัสดีลุงเป็นครั้งแรกตั้งแต่มาถึง เพราะลุงยังไม่ได้ออกไปทำงาน
แล้วทุกคนก็นั่งกินข้าวด้วยกันบนแคร่ไม้แป้นที่ปูด้วยเสื่ออีกชั้นหนึ่ง
"วันนี้ เดือนไปเรียนวันแรกใช่มั้ยลูก" ลุงเอ่ยถามเดือนอย่างเอ็นดู "
จ้ะลุง" "ไปพร้อมกับหญิงใช่มั้ย หญิงก็ดูน้องด้วยนะลูก
น้องยังไม่คุ้นเคยที่นี่ เดี๋ยวพ่ออิ่มแล้วไปทำงานก่อนหละ"
ลุงสั่งลูกเสร็จก็ออกนอกบ้านไป "จ้ะพ่อ" หญิงรับคำและกินข้าวต่อ
ในเวลานั้นเดือนรู้สึกมีบางอย่างแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก
เพราะเดือนเองก็ไม่รู้ตัวว่าอะไรที่แปลก
ซึ่งความจริงมันคือชุดเครื่องแต่งตัวของหญิงที่สั้นมากซะจนไม่ได้รองก้นเวลานั่ง
เดือนยังคงกินข้าวต่อจนอิ่ม และออกเดินทางไปโรงเรียนพร้อมกับหญิง
ในระหว่างที่เดินทางไปนั้น เดือนก็รู้สึกแปลกขึ้นอีก
และครั้งนี้ก็แปลกมากกว่าเดิม เพราะตอนนี้หญิงไม่ได้นั่ง
กระโปรงที่บานมากและสั้นมากของหญิง
เผยให้เห็นก้นขาวๆกับหีที่นางบอกสวยเอามากๆ เพราะไม่ได้ใส่กางเกงใส
แต่เดือนยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร จึงไม่ได้สนใจมากมาย
ยังคงเดินทางไปพร้อมกับหญิง จนถึงโรงเรียน
สิ่งแรกที่หญิงพาเดือนทำทันทีที่เข้าเขตโรงเรียนคือไว้พระพุทธรูปประจำโรงเรียน
ซึ่งเป็นธรรมเนียมที่ทุกคนถือปฏิบัติกัน เดือนเองก็ทำตามอย่างไม่ขัดข้อง
หญิงยังคงเดินจูงมือเดือนลึกเข้าไปในโรงเรียนเรื่อยๆ
ทักเพื่อนบ้างไหว้ครูบ้าง และที่สุดก็มาถึงร้านค้าของที่นี่เอง
ที่มีจำหน่ายทุกอย่าง
แต่อย่างแรกที่หญิงแนะนำให้เดือนซื้อก่อนคือสมุดและเครื่องแต่งกาย
หญิงพาเดือนเดินไปยังห้องวัดตัวเพื่อจะเลือกกระโปรงให้เหมาะกับขนาดตัว
หลังจากที่ซื้อทุกอย่างแล้วหญิงก็พาเดือนไปส่งที่ห้องเรียนรวมกับเพื่อนๆรุ่นเดียวกับเดือน
ส่วนหญิงก็แยกไปกับเพื่อนตนเอง
ทันทีที่เดือนเดินเข้าห้องเรียนนั้น
ก็เจอเข้าอย่างจังทั้งนางทั้งพลอยและเอก ทำให้เดือนอุ่นใจที่เจอคนรู้จัก
"อุ๊ย เดือนมาแล้ว นี่ ชั้นจะแนะนำให้รู้จักเพื่อนชั้น นี่ เดือน
อยู่บ้านตรงข้ามกับนางเองพึ่งย้ายมาอยู่หมู่บ้านเรา"
นางรีบแนะนำเดือนให้เพื่อนรู้จักอย่างภาคภูมิใจ
แล้วทุกคนก็ทักทายกันอย่างเป็นกันเอง ทำให้เดือนสนิดกับทุกคนอย่างรวดเร็ว
"นี่เธอ ดูสิ กระโปรงชั้นดูมันใหญ่ๆยังงัยก็ไม่รู้
พลอยว่าพลอยออกจะเอวบางร่างน้อยนะ สงสัยเค้าต้องวัดตัวผิดแน่เลย"
พลอยบ่นพึมพัมเพราะรู้สึกว่าได้กระโปรงที่ใหญ่กว่าตัว
"คงเป็นของเธอคนเดียวแหละที่วัดผิด ของชั้นยังไม่เห็นมีปัญหาเลย"
เสียงเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งเถียงขึ้นมา
ทำให้พลอยต้องรีบเถียงกลับก่อนที่จะแพ้ "พลอยก็ว่างั้นแหละ
ต้องไปต่อว่าซักหน่อยแล้ว อุตส่าห์เสียเงินซื้อแล้วนะ"
"ชั้นว่าเธอลองใส่ดูก่อนเถอะ เดี๋ยวก็หน้าแตกหรอก"
เพื่อนคนเดิมออกความเห็นแนะนำ "อื้ม พลอยก็ว่างั้นแหละ
งั้นพลอยลองใส่เลยดีกว่า" ว่าแล้วพลอยก็วางกระโปรงไว้บนโต๊ะ
และจัดแจงถอดเสื้อผ้าออกทันทีเพื่อจะได้ลองใส่ชุดที่ซื้อมา
เดือนเห็นอย่างนั้นก็รู้สึกตกใจพูดไม่ออกบอกไม่ถูกว่าที่นี่มันอะไรกันแน่เนี่ย
ทั้งที่เพื่อนอยู่กันเต็มห้องทั้งผู้หญิงผู้ชาย
แต่กลับเหมือนไม่มีใครตกใจอะไรเลย
เหมือนกับเป็นเรื่องปกติธรรมดามากอย่างนั้นแหละ
ขณะที่เดือนกำลังตะลึงงันอยู่นั้น
ก็มีเสียงเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งร้องแซวพลอยทันที "วี้ดวิ้ว พลอยหมอยดก ๆๆ
ฮ่าๆ" เสียงเพื่อนผู้ชายคนนั้นล้ออย่างสนุกปาก
เดือนเองตอนนี้มองชายคนนั้นด้วยอาการตาเขียว
คิดในใจว่าไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย
แต่ไม่ทันไรก็มีเสียงพลอยตอบโต้ขึ้น "หมอยดกแล้วงัยยะ หนักหัวใครหา"
พลอยชี้หน้าด่าชายคนนั้นด้วยอาการงอนตุ๊บป่อง เหมือนจะฆ่าให้ตาย
ทำให้เพื่อนชายคนนั้นรีบแก้ลำขอโทษทันที "ขอโทษคร้าบ หมอยดกแต่ก็หีสวยคร้าบ
หีโน้กโหนก แตดแด๊งแดง สวยไปหมดเลยคร้าบ"
เป็นคำขอโทษที่เดือนไม่เคยได้ยินมาก่อนตั้งแต่เกิดมา
แต่ก็ดูเหมือนพลอยจะเย็นลง "อื้ม ตาถึงนี่ ขอบใจ
ครั้งนี้พลอยให้อภัยก็แล้วกัน เดี๋ยวให้เลียแตดหนึ่งที"
พลอยกล่าวอย่างยืดอก "เฮ้ย จะดีเหรอพลอย ผิดกฏนะ เด็กม.ปลายห้ามสอดใส่นี่"
เสียงเพื่อนคนหนึ่งร้องเตือนทันที "ห้ามสอดใส่ไม่ได้ห้ามเลียแตดนี่"
พลอยยังแก้ลำน้ำขุ่นๆ "โห แตดเธอน่ะ ให้ตังค์ชั้นก็ไม่อยากเลียหรอก"
เสียงเพื่อนผู้ชายคนเดิมเริ่มกัดต่อ "นี่ อยากตายรึงัยหา ปากดีนัก"
พลอยค้อนกลับทันที "เออ ชั่งเถอะ รีบรองชุดเถอะ จะได้รู้ซักที"
หลังจากที่รบเสร็จพลอยก็หยิบกระโปรงมาสวมดูทันที "อืม
ชั้นว่าเธอใส่ก็ดูพอดีอยู่นะ" เพื่อนเริ่มออกความเห็น ทำให้พลอยหน้างอย "เอ
พลอยอ้วนขึ้นเหรอเนี่ย" พลอยพูดเหมือนจะร้องไห้เล่นๆ "ช่างมันเถอะ
มาดูของเพื่อนใหม่เราดีกว่า" เดือนตกใจทันทีที่พลอยกล่าวถึงตน "เอ่อ
ของเดือนพอดีเป๊ะเลย ไม่ต้องลองหรอก" เดือนรีบหาข้ออ้างทันที "ก็ตามใจ
ไม่อยากอวดหีก็ตามใจละกัน" พลอยพูดอย่างน้อยใจ
แล้วก็มีเสียงเพื่อนจากข้างนอกห้อง "อาจารย์มาแล้ว"
แล้วทุกคนก็วิ่งกรูกันนั่งที่อย่างเรียบร้อย
การเปิดเทิร์มวันแรกเริ่มขึ้นแล้ว